#Steun in de rug voor startende leerkrachten: ervaringsverhaal

#Mentor on the job

De droom om voor de klas te staan, heeft Roy Meerburg nooit gehad. Van oorsprong is hij jurist, met een loopbaan die hem langs ministeries en goede doelen heeft gevoerd. Maar in de jaren dat hij zijn kinderen naar school bracht, begon dat langzaam te veranderen. “Daar wordt gevraagd of je even kan helpen, als leeshulp, of bij de rekenles. Ik ging mee als begeleider op schoolkamp, drie dagen met zestig kids op pad. Ouders zeiden: Jeetje, dat je dat doet, je zult wel kapot zijn! Maar ik vond het alleen maar leuk.”

#Geknipt?

Als de leerkracht hulp nodig had, stond Roy klaar. “Ik vind het geweldig kinderen iets bij te brengen, een beetje lol te maken ook. Dat eerlijke en oprechte van die kids, daar word ik blij van. Ik merkte dat het me makkelijk afging, dus dan begin je na te denken. Zal ik de stap naar het onderwijs maken? Iedereen zei: volgens mij ben je er geknipt voor. Maar dat weet je niet. Dan is er maar één manier om er achter te komen, en dat is om het te gaan doen.”

#Zij-instromer

Sinds augustus staat Roy drie dagen in de week voor groep vijf van basisschool De Horizon in Amsterdam. Het is hard werken, als zij-instromer met de tweejarige opleiding, ook al omdat de nieuweling zijn lessen graag goed voorbereid heeft. “Ik kreeg wel steun van leerkrachten, maar het is lastig om kritiek te hebben op een collega. Ik dacht: in deze twee jaar móet het gebeuren, wil ik weten of ik het echt in me heb. Ik wilde begeleiding door iemand van buiten de school, met onafhankelijke feedback.”

#Steun in de rug

Directeur Christa Prinsen Geerligs-de Beus moest meteen denken aan het project mentoren on the job en zocht contact met de regiocoördinator van VfPf. Enige tijd later stapte Aart Wouters het klaslokaal van groep vijf binnen. Een kwart eeuw was hij leerkracht en intern begeleider. Daarna heeft Wouters een basisschool opgestart en is hij tien jaar directeur geweest. “Het werd steeds meer management, en ik miste het contact met leerkrachten en kinderen. Toen kwam deze kans voorbij. Een steun in de rug van de startende leerkracht, dat was me uit het hart gegrepen!”

#Tips

Als mentor volgt Wouters inmiddels zes beginnende leerkrachten op de voet. Hij observeert de lessen, stelt vragen, geeft tips om de fijne kneepjes van het vak bij te brengen. Roy Meerburg is er maar wat blij mee. “Er zijn bepaalde situaties waar ik zelf niet uitkwam. Bijvoorbeeld als de kinderen zelfstandig aan het werk gingen. Dan liep ik steeds door de klas om ze rustig te krijgen. Ga eens zitten, zei Aart, en kijk alleen de klas aan. Binnen een minuut was het stil. Alleen door te zitten! Daar was ik zelf nooit op gekomen.”

“Het is een trucje dat je even moet weten”, lacht Wouters. “Lang geleden ben ik ook in het diepe gegooid, dus ik ken dat gevoel van onmacht natuurlijk ook. Ik weet nog dat een collega mijn klas in liep – de enige keer dat dat gebeurde. Die gaf me toen een paar tips waar ik wat mee kon. Dat heb je nodig.

#“Mooi om te zien dat ‘mijn’ leerkrachten al enorme sprongen gemaakt hebben.”

Nog zo’n klassieker: de startende leerkracht is er vaak helemaal op gericht om het kind iets te leren. Wouters: “Maar daar komt nog iets voor, en dat is sfeer, een gevoel van veiligheid. Op het moment dat je rustig in de klas kunt staan, die veiligheid geborgd hebt, zo nu en dan even lekker kan geiten, dan nemen de kinderen de leerstof veel sneller en beter op. Het is heel mooi om te zien dat de leerkrachten die ik begeleid binnen een paar maanden al enorme sprongen hebben gemaakt.” Roy Meerburg beaamt dat: “Ik sta nu zoveel relaxter voor de klas.”